Fake news
Josje klapte haar laptop dicht en greep haar telefoon. Haar vingers bewogen snel over het kleine scherm en na slechts enkele seconden had ze het bericht naar de app-groep verzonden. Het afgelopen uur was het contact in de app-groep behoorlijk intens. De app-groep bestond uit haar teamgenoten en een aantal ex-collega’s, waar iedereen uit het team nog veelvuldig contact mee onderhield.
‘Hoe vaak hebben we dit niet gehoord? Weer een nieuwe leidinggevende met nieuwe ideeën! #benbenieuwd’.
Terwijl Josje haar bericht nog eens bekeek kwamen de eerste reacties binnen.
‘Gaat wel over als hij een paar maanden in dienst is, hahaha’
‘Zo vermoeiend dit. Waarom kunnen we niet gewoon aan het werk! #iksnaperniksvan’
‘Ik denk dat Annelies haar nieuwe vriend op die positie heeft gezet ?. Hij doet alles voor haar!’
Nieuwe teamleider
Josje had zojuist de zoom-meeting met haar team beëindigd. Tijdens deze meeting had Annelies, de directeur van het bedrijfsdeel, Errol voorgesteld. Ze had hem vorige week benoemd als nieuwe teamleider. Na de introductie had Errol zichzelf gepresenteerd en zijn plannen met de rest van het team gedeeld. Errol had al een aantal jaren ervaring als leidinggevende in de branche. Op basis van deze ervaring en de eerste gesprekken met Annelies, had hij zijn plannen gemaakt. Zijn plannen waren ambitieus maar klonken als een klok. Hij wilde een onderzoek starten naar verdere automatisering van de processen, alle teamleden zouden opleiding en training krijgen, door efficiënter te werken kon de productie omhoog en de kosten omlaag en, last but not least, er moest meer gelachen worden.
Na zijn presentatie vroeg Errol om commitment van alle teamleden.
‘Ik hoop dat jullie achter deze plannen staan. Ik kan het natuurlijk niet alleen. Ik heb jullie hulp en energie nodig. Doen jullie mee?’
Commitment
Met zijn enthousiaste benadering probeerde hij iedereen achter zijn plannen te krijgen. Vervolgens kregen alle teamleden stuk voor stuk de gelegenheid om aan te geven of zij mee wilden doen met de uitwerking en verwezenlijking van de plannen. De meeste waren kort van stof en gaven aan dat ze mee wilden doen. Zo ook Josje.
‘Ja, ik zal mij inzetten om er een succes van te maken.’
Na dit rondje langs alle teamleden ontplofte de groepsapp. De eerste berichten waren heel positief.
‘Eindelijk een frisse kijk op ons team’
‘Hij heeft zich goed gepresenteerd’
‘Annelies heeft goed geselecteerd ?’
Al snel na deze eerste positieve berichten kwamen de meer kritische geluiden.
‘Hoe kan hij nu al plannen presenteren? Hij kent ons niet eens’
‘We hebben nog geen eens kennis gemaakt.’
‘Annelies zal alles wel hebben ingefluisterd’
‘Heb ik het nou goed begrepen dat Errol de nieuwe vriend van Annelies is? #zaltochniet’
Afzijdig
Josje probeerde zich wat afzijdig te houden. Zeker toen de kritische geluiden plaats maakten voor geruchten. Ze vond dat Errol een eerlijke kans verdiende.
‘We moeten Errol wel een kans geven’, appte ze in de groep.
Ze schrok van de reacties op haar bericht.
‘Volgens mij is hij een vooruit geschoven post van de directie’
‘Een manier om via een slinkse weg de reorganisatie door te drukken. Een half jaar geleden werd er al over gesproken. #zokanhetniet’
‘Dit gaat je je baan kosten ☹’
Hulp
Josje staarde voor zich uit. Ze had haar telefoon weggelegd en dacht na.
‘Het is toch niet eerlijk om Errol meteen al te veroordelen? Nog voordat hij begonnen is’, zei ze tegen zichzelf.
De stroom aan app-berichten stelde haar niet gerust. Het leek wel of er een front was ontstaan tegen de komst van Errol als nieuwe teamleider. En dat terwijl niemand hem kende. Josje kon er weinig tegen in brengen. Als ze er tegen in ging, viel een groot deel van het team over haar heen. Dat vond ze erg vervelend en voelde niet goed. Ze durfde niet te zeggen wat ze er echt van vond.
‘Herman. Ik ga Herman bellen. Mijn steun en toeverlaat in moeilijke tijden.’
Herman was de man die haar ruim tien jaar geleden had ingewerkt. Sindsdien was er een sterke band ontstaan. Ook nu Herman al bijna een jaar op een andere afdeling werkte, had ze nog regelmatig contact met hem. Hij had altijd een luisterend oor en stelde goeie vragen.
Fake news?
‘Goedemiddag Josje, je spreekt met Herman. Dat is al weer een tijdje geleden. Hoe is het met je?’ Herman klonk vrolijk, zoals altijd.
‘Gaat best wel goed’, antwoordde Josje. ‘Alleen dat thuiswerken. Daar ben ik wel een beetje klaar mee. Maar ja Herman, wie niet?’
‘Dat snap ik Josje. Ik dacht altijd dat ik thuiswerken wel relaxed zou vinden. Maar die relaxedheid is inmiddels wel verdwenen. Ik mis mijn collega’s’
‘Ik krijg bijna medelijden met je’, reageerde Josje lachend.
‘Dat hoeft niet hoor. Ik sla mij er wel doorheen.’ Terwijl Herman dat zei liet een lichte grom in zijn stem horen als teken van ongenoegen. ‘Ik hoorde dat jullie een nieuwe teamleider hebben? Een beetje een geschikte vent?’
‘Ik weet het niet Herman. Ik heb hem nog niet gesproken. Errol heet hij. Hij heeft al de nodige ervaring als leidinggevende en ook nog in onze branche.’
‘Dat is een goed begin’, reageerde Herman. ‘Is hij inderdaad de nieuwe vriend van Annelies?’
Josje schrok van die vraag.
‘Begin jij nu ook al Herman? Wie zegt dat Annelies een nieuwe vriend heeft? En wie zegt dat Errol dat is? Hoe kom je erbij?’
Veiligheid
Josje voelde zich veilig genoeg bij Herman op te zeggen wat ze wilde zeggen. Dat maakte de gesprekken met hem juist zo prettig.
‘Ik hoor ook alleen maar wat Josje. Dit nieuws gaat als een lopend vuurtje door de organisatie.’
‘Maar moet je dan alles geloven wat er wordt gezegd Herman?’
Het bleef even stil aan de andere kant van de lijn.
‘Nee, nee, zeker niet. Maar het zou wel het één en ander verklaren’.
‘Hoe bedoel je?’, vroeg Josje direct.
‘Nou ik begrijp ook dat hij zijn plannen al klaar heeft. Dat hij al precies weet hoe hij jullie team wil gaan reorganiseren. Dat past dan weer in de plannen van de directie om de operationele kosten fors terug te brengen.’
‘In zijn presentatie heeft hij gezegd dat hij een onderzoek wil starten en dat hij ons daarbij wil betrekken. Hij kan niet zomaar een reorganisatie initiëren? Daar moet op zijn minst de OR bij betrokken moeten worden.’
‘Dat is waar’, ging Herman verder. ‘Echter, door nu jullie hulp en commitment te vragen, wordt het traject bij de OR een stuk eenvoudiger. Vergeet niet dat de directie zich al geruime tijd zorgen maakt over de kostenontwikkeling. Jullie vorige teamleider heeft zich daar altijd tegen verzet. Hij vond dat jullie team niet veel efficiënter kon werken.’
‘Daar heeft hij ook gelijk in.’ Josje reageerde licht geïrriteerd. ‘Als de directie duidelijker keuzes maakt en niet probeert alle ballen in de lucht te houden, dan kunnen we vast nog sneller werken. Maar dat doen ze niet.’
Herman pakte het gesprek weer op. ‘Juist daarom. Voor de directie was deze teamleider onbruikbaar, dus moest hij vervangen worden. Met Errol hebben ze een slimme vent benoemd die wel de plannen weet te verwezenlijken. En dan ook nog met commitment van het team. Hoe mooi is dat?’
Achterdochtig
Josje was stil. Ze wist niet wat ze er van moest denken. Hoe kon Herman dit nou zeggen? Hij kende Errol helemaal niet. Hij knoopte verhalen en geruchten aan elkaar om daar zijn eigen waarheid van te maken. Of wist Herman meer? Was zijn overstap naar die andere afdeling niet voor niets? Hij zat nu veel dichter bij het vuur.
‘Jeetje Herman. Denk je dat echt? Ik weet onderhand niet meer wat ik moet geloven en wie ik moet vertrouwen’.
Josje had haar telefoon weer weggelegd. Ze had niet de moeite genomen om de stroom aan app-berichtjes te lezen. Haar energie was weggevloeid. Ze had tijd nodig om haar gedachten te ordenen. Wie kon ze nog geloven? Wie kon ze nog vertrouwen? Was het allemaal fake news of was het echt?
Ze trok haar jas aan. Een forse wandeling zou haar goed doen.
Meer weten over vertrouwen binnen jouw organisatie.
Vraag hier de cultuurscan aan.
